Geniet van de reis, elke stap
Op een camping in Oostenrijk loopt elke dag een oude dame rond.
Ze draagt een winterjas die meerdere maten te groot lijkt. Misschien is het de jas van haar overleden echtgenoot. Een jas die misschien nog steeds naar hem ruikt, voelt als hem.
Met een langzaam maar toegewijd tempo, maakt ze verschillende rondes hier op deze camping; ze heeft twee stokjes die ze een beetje gebruikt, alsof ze de grond raakt met een licht en lief ritme. Je hoort haar langskomen. Elke dag. Ze moet minstens 90 zijn; haar glimlach is zo vriendelijk en warm. Ze kijkt je echt in je ogen en begroet je alsof ze blij is dat ze je nog steeds kan zien.
Elke dag opnieuw; schouders gebogen, met een stoffen hoofddoek op waarvan de bloemen vervaagd zijn, doet ze haar dagelijkse routine. Bij regen, bij sneeuw of zon, in elk seizoen.
Ik kom haar nu een paar keer per jaar tegen daar in Oostenrijk; ze is me dierbaar geworden. Ze laat me iets zien en vandaag denk ik dat ik echt begreep wat ze voor mij betekent.
Ze toont zich dankbaar voor elke stap op de weg over de camping.
Haar dagelijkse reis is misschien beperkt tot de bekende afstand op de camping naast haar voordeur van haar houten huis. Maar ze baant zich een weg met dankbaarheid. Ze is in het hier en nu, ze is bij elke stap volledig bewust aanwezig.
Omdat ik hier en overal vaak alleen ben, voel ik me soms een beetje eenzaam. Ik voel me dan kwetsbaar en denk ‘Wat als’. Zorgen beginnen in me op te komen en leiden me af van waar mijn focus zou moeten liggen. Herkenbaar?
Wat als de kilometers die we lopen niet veranderen, wat als we onze rondes moeten doen zoals zij, steeds opnieuw. Maar met dankbaarheid, zonder zorgen.
Wat als onze reis nooit eindigt, omdat het einde er niet toe doet?
En is het elke dag alleen de reis en niet alleen de bestemming die telt?
Soms raken we teleurgesteld of worden we teruggegooid in het leven. Omdat de bestemming kan verschuiven, of we voelen ons kwetsbaar en worden afgeleid door deze emoties. Het tegengif van je zorgen maken is dankbaarheid en beweging. Als je je dankbaar voelt, kan je niet meer worden bedrogen of je zorgen maken over zaken. Beweeg je op de weg, blijf in beweging en gooi er een portie dankbaarheid doorheen. En blijf bewegen.
Misschien lopen we allemaal onze rituele ronde op een kleine camping, met twee wandelstokken die zachtjes het ritme van de tijd tippen.
Ik ben vandaag bewust dankbaar voor elke stap, voor de reis. De wetenschap dat ik onderdeel uit mag maken van een grotere reis, waarbij ik anderen mag inspireren en helpen, maakt dat ik bij elke stap dankbaar ben voor de meters die ik met jullie mag maken.
Mogen sommige van mijn stappen zich vermengen met die van jullie, mogen sommige van onze kilometers samen worden gedeeld, ongeacht de bestemming. Dankbaar voor wat we hebben en nog krijgen. Samen.